Umowa może być traktowana jako faktura

Sprzedawca winien zapłacić VAT, choćby nawet transakcja nie została prawidłowo udokumentowana.
Z kolei nabywca ma prawo go odliczyć. Jeżeli w umowie jest wskazana kwota VAT i są w niej opisane podstawowe elementy transakcji, to można ją uznać za fakturę.

Takie wnioski płyną z prejudycjalnego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2022 r. w sprawie nr C-235/21 – Raiff eisen Leasing. W stanie faktycznym sprawy słoweńska spółka sprzedała nieruchomość spółce Raiff eisen, a później zawarła umowę leasingu zwrotnego, w której wskazano kwotę VAT. Raiff eisen nie wystawił faktury na podstawie umowy i nie zapłacił podatku od rat. Słoweńska spółka odliczyła zaś VAT, powołując się na fakt, iż zawarta umowa w istocie stanowiła fakturę. Powyższe działanie zostało zakwestionowane przez słoweńskie organy podatkowe, co doprowadziło do postępowania przed sądem. Sąd wystąpił z pytaniem do TSUE, czy umowa zawarta przez podatników VAT i której przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, może być uznana za fakturę VAT w rozumieniu art. 203 dyrektywy 2006/112. Zgodnie z tym przepisem, każdy, kto wykazał VAT na fakturze, jest zobowiązany do jego zapłaty.

TSUE orzekł, iż artykuł 203 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: umowę zbycia i leasingu zwrotnego, po zawarciu której strony nie wystawiły faktury, można uznać za fakturę w rozumieniu tego przepisu, w przypadku gdy umowa ta zawiera wszystkie informacje niezbędne do tego, by organ podatkowy państwa członkowskiego mógł ustalić, czy materialne przesłanki prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zostały w danym wypadku spełnione, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

Tak więc, jeżeli umowa wskazuje kwotę VAT oraz zawiera wszystkie wymagane informacje, może być uznana za fakturę. W takiej sytuacji sprzedawca będzie zobowiązany do zapłaty VAT, zaś nabywca nabędzie prawo do odliczenia podatku. Umowa, która może zostać zakwalifikowana jako faktura VAT, może nie zawierać niektórych elementów wskazanych jako obligatoryjne elementy faktury w art. 226 Dyrektywy VAT, jeśli organy podatkowe dysponują wszystkimi informacjami do zbadania, iż spełnione są przesłanki materialne dotyczące prawa do odliczenia.

Umowa może być fakturą jedynie w wyjątkowych przypadkach.

Specjaliści podatkowi obawiają się skutków opisanego orzeczenia TSUE i apelują do ministra finansów o wydanie interpretacji ogólnej bądź objaśnień podatkowych. Zwracają bowiem uwagę, iż faktury, które są wystawiane do zwykłej umowy handlowej, mogą zostać uznane za puste, a ich wystawcy mogłaby grozić odpowiedzialność karnoskarbowa czy w niektórych przypadkach – karna. Musiałby on ponadto zapłacić podwójną kwotę VAT i odsetki za zwłokę.

Należy jednak zauważyć, że wyrok TSUE dotyczył tylko sytuacji, gdy strony nie wystawiły faktury VAT związanej z umową. Przyjąć należy zatem, iż umowa może być fakturą jedynie w wyjątkowych przypadkach.

_{^{źródło fot. unsplash.com}}